สิ่งที่แม่โป้ปดมดเท็จเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ)

[fairya]

พอขาดเงิน คนแรกที่นึกถึงหมายถึงพ่อและก็แม่

แต่เมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงหมายถึงแฟนแล้วก็เพื่อนฝูง

ครั้งแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ขณะที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากกระทั่ง หลายครั้ง

ที่ไม่มีของกินเพียงพอสำหรับทุกคนเวลากินข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม รวมทั้งพูดว่า"ทานจำนวนมากนะลูก แม่หิวมากแค่ไหน" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่เป็นประโยชน์ ต่อสุขภาพร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมถูกใจรับประทานมาก ตอนที่ผมกินต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมเล็มกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกตื้นตันใจครั้งใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่ว่าแม่ปฎิเสธตลอด แม่กล่าวว่า "ลูกกินเถอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานมากกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

แล้วก็ค่าครองชีพทุกๆสิ่งทุกๆอย่างในบ้าน บางโอกาสผมตื่นมากมายลางดึกดื่น

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินการอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเพียงแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับ..นอนเถิดขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

แล้วก็แม่ยิ้มและบอกกับผมว่า"ลูกนอนเถอะ แม่ยังไม่ง่วงงุน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากจิตใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงตะวันจ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอเหมาะพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และบอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่ว่าแม่พูดว่า "ดื่มเถอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งหลังจากที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเพราะโ ร ค ร้ าย แม่ของผมต้องแบกภาระ

ค่าครองชีพทั้งหมดคนเดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็แนะนำให้แม่สมรสใหม่แต่ แม่ก็ปฏิเสธตลอดกับกล่าวว่า

"ฉันไม่อยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้เรียนจบแล้วและได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่ว่าแม่ดูเหมือนจะไม่อยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งกลับมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินพอใช้ได้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการผลักดันและส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

รวมทั้งผมตั้งอกตั้งใจจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แม้กระนั้นแม่ผมท่านไม่อยาก ไม่ก่อกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก เหมือนเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็ต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องมาจากโร ค ม ะ เร็ ง พอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ทันที

แม่นอนอปิ้งอ่อนเพลียหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่ดูผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าคุณรัก

รวมทั้งประสงค์จะได้เจอผมมากที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมากมาย รวมทั้งดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปมาก และผมมองดูแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บจิตใจ เนื่องจากว่าการได้มองเห็นแม่สุดที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมและก็กล่าวกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่ทราบสึกเจ็ บอะไรเลย"

รวมทั้งเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงชั่วกับชั่วกัลป์

ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่ให้ความสนใจ เอาใจใส่กันให้มากๆก่อนที่จะสายไป
แม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/
Tags : พ่อแม่